www.dapoznan.fora.pl

jaboja

O ja... Pierwszy raz to oglądam rozumiejąc już o czym śpiewałem (bo jako dziecko lubiłem tę bajkę, ale angielskiego nie znałem Razz

).

I teraz, gdy patrzę na animacje z punktu widzenia osoby, która też je tworzy (przynajmniej usiłuje Razz

), same połączenia zdjęć i sekwencji filmowych z chmurami i zabytkami z animacją robią na mnie pozytywne wrażenie Very Happy

.

Zaryzykuję nawet tezę, że trochę mnie tym linkiem przekonałaś do nie-demoludowych bajek animowanych.

deborah

ja glownie ogladalam anime jak bylam mala Wink

na przyklad Tosho Daimos - General Daimos!
O milosci pomiedzy ziemskim chlopakiem i dziewczyna z planety, ktorzy sie kochaja, mimo ze Ziemianie walcza z Bamisjanami

http://www.youtube.com/watch?v=77DFxb_Oigo

ah, ten Kazuya Ruyazaki... Razz

ps. mam nadzieje ze dalam dobry link do piosenki

ewysz

deborah - taaaaaaak!!! Ja uwielbiałam prawie wszystkie.. ta nieoceniona Polonia 1 Very Happy

dałas link do zakończenia, zawsze sobie wyobrażałam, że jestem tą dziewczynką i mam takie skrzydła.. Laughing

słodki ten utworek.. na rozpoczęcie był taki bardziej z pazurem, o ten - http://www.youtube.com/watch?v=wVHJ0Xs3Fcc&feature=related Very Happy

Albo Kapitan Hawk, Tsubasa i Kodżiro Very Happy

.. co to były za emocje.. Very Happy

jaboja - tak Miasta mają zdecydowanie 'to coś', śliczna Zia i Esteban, z wisiorkiem półksięzyca Very Happy

, znalazłam nawet w necie tę piosenkę, słucham sobie teraz non stop hihi Very Happy

(oszalałam)

tak samo szukalam muzyki do Tajemnicy Sagali.. taka była fajoska, z motywem granym na harmonijce ustnej.. ale nigdzie ni ma Sad

Rybka

Daję kolejny impuls do dyskusji, bo coś przygasła. Wartka rozmowa rozwiała się jak mgła. Z czym Wam się kojarzą Pokemony? Może z tym: [link widoczny dla zalogowanych]

jaboja

Rybka

Dostałam link do prezentacji o chipach. Zapodaję: http://www.youtube.com/watch?v=ECCnwzG46Wc&feature=channel_page

Podobno chipy sa wbudowane w paszporty amerykańskie i można śledzić gdzie ich właściciele właśnie są. Czy to nie za duża ingerencja w życie? No i na załączonej prezentacji mezczyzna płaci chipem wbudowanym w rękę. Kontrolowaniem ludzi to juz chyba się zajmował ustrój zwany komunizmem. Jakie macie zdanie po obejrzeniu filmu? Przeraża mnie myśl, że można wylączyć komuś takiego chipa i odbiera mu się prawo do zakupów, do lekarza, do przejazdów... Uczyłam się na zarządzaniu produkcją, że mikroelektronika i komputery są największymi wynalazkami XX wieku. Ale czy zawładnięcie człowiekiem przez wszczepiony mu chip można zaliczyć do czegoś dobrego? Uprzedmiotawia się go w ramach nowoczesności. Jakby ludziom mniej zależało na prywatności niż na zgubionym portfelu.

Technika zastosowana do psów i kotów ma być przeniesiona na człowieka. [link widoczny dla zalogowanych] ?

jaboja

Ja akurat aż tak się nie boję takich rzeczy. Społeczeństwo demokratyczne najprawdopodobniej nie dopuści do powstania "Nowego Lepszego Świata", ani "Angosocu". Ja bym się raczej przychylał ku wizji zawartej w książce "Wizja lokalna" Lema, gdzie tak na prawdę technika pozostawia istotom wolność, o ile zachowują się etycznie, a problemem jest raczej to, co tkwi w samej naturze człowieka. Ale opowiadać nie będę, książkę przeczytać trza, to się pojmie.

Jak ktoś chce się czipować, niech się czipuje. Jak dla mnie to dla mnie równie prostackie jak tatuaże.

Co do samego filmu który podlinkowałaś, to ja bym zaliczył go do tych, które należałoby wpisać na indeks ksiąg zakazanych. Można dyskutować, ale dorabiać do różnych rzeczy satanistyczno-apokaliptyczne interpretacje? To chyba nie unikanie zła, ale jego tworzenie.

Wracając do znaczenia ludzi, osobiście jestem raczej za tym, by połączyć dowód osobisty z kartą do podpisu elektronicznego i upowszechnić użycie tak powstałego dowodu w roli karty do bankomatu i innych rzeczy (na takiej zasadzie jak nasze legitki studenckie są komkartami i kartami bibliotecznymi). W sumie zastanawiam się, czemu jeszcze nigdzie nie funkcjonują czytniki dowodów osobistych, skoro te białe literki na odwrocie można by bez problemu zeskanować. Przypuszczam, że mogło by to być nawet nieco trudniej podrabialne od np. kart bibliotecznych (choć pewnie w bankomatach mimo wszystko niezbyt bezpieczne).

Poza tym mogli by stworzyć jeden, nazwijmy to "centralny" (choć technicznie lepiej zrealizować to jako rozproszoną bazę danych), system zawierający wszystkie dane o obywatelach, które teraz są rozproszone po różnych bazach poszczególnych instytucji. Tylko niestety to wywołuje duże obawy społeczeństwa. W Ameryce chyba funkcjonuje, ale w Anglii spotkało się ze sprzeciwem. Niemniej wydaje mi się, że dobrą rzeczą by było, jakbym mógł sobie sprawdzić co państwo o mnie wie gdzieś w jednym miejscu (np. przez internet). Oczywiście np. policjant powinien wtedy nadal móc sprawdzić tylko to co mu potrzebne - np. mandaty, a nie widzieć mój rejestr usług medycznych itp., żeby jednak jakaś prywatność była.

ewysz

Odświeżam wątek. Otóż w moich rękach za sprawą Baartka znalazło się "Miłujcie się", w którym to znajduje sie artykuł na temat Harry'ego Pottera. Postanowiłam podejść rzetelnie do sprawy, chciałam byc obiektywna i nie zakładać z góry, że 'i tak mnie nie przekona'. Tak też zrobiłam. Niestety już na samym początku artykuł złapał minusa.

Co się okazuje? Że autorka nie zostawia suchej nitki na Harrym, jednocześnie zachwalając inną książkę "Anhar" i "Alhar, syn Anhara", którego (uwaga uwaga) sama jest autorką Very Happy

W Harrym wszystko jest złe (nawet wartką akcję umniejsza, porównując ją do 'akcji rodem z gier komputerowych'), a w "Anharze" i "Alharze" takie jak powinno być. Jak mam wierzyć w obiektywizm takiej pani?

Następna sprawa. W pierwszych wersetach czytamy:

paczka_dropsow

Ja tam szukałam miotły żeby polecieć w niebo albo takiego opiekuńczego Dumbledora:D

A swoją drogą czytałam też te "antymagiczne" powieści... są nudne. Niby magia ma być zastąpiona humorem... ale do Pratchetta jej daleko. Smile

A mnie ciekawi dlaczego jeszcze nikt nie czepił się Eragona... przecież kiedy Eragon znajduje jajo smoka, a może raczej jajo smoka znajduje jego.. to jak tu nie pomyśleć ze książka hołduje determinizmowi. Mało tego kiedy w następnych częściach misja Eragona zmusza go do porzucenia pełnego człowieczeństwa i stania się częściowo elfem to czy to nie jak oddanie duszy szatanowi? że o telepatycznych rozmowach z elfami smokiem nie wspomnę... A mimo to jest to książka o odwadze wyruszania w dorosłe życie, o bezinteresowności, o dorastaniu.

Myślę, że trzeba pogodzić się z tym, ze nie da się zbudować świata bez zła, bez Szatana. Cały szkopuł w tym, by nie pozwolić by zło przysłaniało mi oczy. Ale nawet w tym, co na pozór złe doszukiwać się dobra. Bo kiedy szatan się najbardziej wścieka? Wtedy kiedy dostaje ignora. Kiedy nikt się nim nie zajmuje, wtedy może se fikać ile chce.

jaboja

Ja jestem zdania, że warstwy dosłownej nie ma sensu oceniać, tak samo jak nie ma sensu oceniać czy obraz jest namalowany akwarelami w odcieniach czerwieni, czy olejami dajmy na to w odcieniach błękitu. Bardziej liczy się przekaz jaki niesie w sobie dzieło, czyli w tym przypadku postawy, systemy wartości itp.

ps. Gdy byłem mały moi rodzice nie pochwalali oglądania takich rzeczy jak "Czarodziejka z księżyca". Sprowokowany moją dyskusją spytałem mamę dlaczego takich japońskich bajek nie wolno mi było oglądać. Mama powiedziała, że czytała badania z których wynika, że wywoływały u dzieci lęki, tudzież że odmienność światopoglądowa jest na tyle duża, że miesza dzieciom w głowach. Szczególnie, jak w niektórych autorzy silą się na sięganie do kultury chrześcijańskiej, ale jako nie-chrześcijanie potrafią pomieszać Jezusa z różnymi demonami (hmm... to chyba wynika z ich religii), jakimiś wierzeniami pogańskimi i innymi rzeczami - na zasadzie, że nie wiedzą dokładnie o co chodzi, ale motywów używają.

W sumie ja się z tym zgadzam, bo rzeczywiście przynajmniej te demony są może czymś dość naturalnym dla japończyków (hmm... oni chyba buddyzm wyznają; orientuje się ktoś?), ale dla nas jest czymś co się jakoś z satanizmem kojarzy.

Z japońskich podobał mi się natomiast "Latający zamek Hauru", bardzo mi w nim przypadł do gustu symboliczny wyraz tego, że wojna trwała tak długo, jak długo Hauru nie pokochał głównej bohaterki.

Dobra, zbieram się, bo chcę jeszcze na DA wpaść.
Na shledanou (vrátil se jsem dnéska z Ústí nad Labem)!

ewysz

Latający Zamek Hauru jest przepiękne!!!!!!11 Niedługo obejrzę również Księżniczkę Mononoke, czy jakoś, ponoć równie dobre:)

Rybka

Co do bajek w telewizji i być może czytanych dzieciom książek, to myślę, że jak juz jesteśmy katolikami, to warto poszukać tych polecanych przez Kościół. Pan Jezus w Ewangelii mówi: "Nie lękajcie się", "Nie bójcie się" i "Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych. Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego..." Aniołowie dzieci wpatrują się w Boga, a my dorośli każemy (już teraz zamierzamy) wpatrywać się "tym małym" w wytwory nieuporządkowanej duszy i niebezpiecznej dla nich wyobraźni. Podobno najczęściej atakującym człowieka duchem nieczystym jest zły duch lęku. To dlatego małe dzieci po oglądaniu tych niewskazanych dla nich programów moczą się i płaczą w nocy, nie moga spać, mają koszmary, stają się dziwnie lękliwe, rozkojarzone i nieuważne. Pamiętam jak w domu oglądano pewnego razu serial "Miasteczko Twin Peaks". Pamiętam do dziś tą muzykę [link widoczny dla zalogowanych] . Pamiętam zwłoki kobiety leżące na plaży, pamiętam jakieś czarne charaktery. To nie było przyjemne, a miałam ze 4-5 lat. Widać pozwolono mi być w pokoju podczas tego filmu... Skoro takie dziecko pamięta takie szczegóły, to najprawdopodobniej zapamięta sceny z magią, z krwią, z przemocą, z przekleństwami. Jak dziecko samo dopadnie do tv, to jeszcze sobie włączy serial "Włatcy móch", bo wygląda całkiem jak dla dzieci i się nasłucha...

jaboja

Jestem jak najbardziej za tym, by dzieci oglądały odpowiednio dla ich wieku (i poglądów jakie chcą im wpoić rodzice), miast wszystkiego co jest animowane. Jednak mam mieszane uczucia gdy ktoś pisze o "polecanych przez Kościół", bo mam wtedy wrażenie, że powinny być to tylko i wyłącznie animowane opowieści biblijne. A przecież chrześcijanin to chyba nie ktoś kto wszystko co ma, ogląda i kupuje, ma z Jezusem, niczym z jakąś maskotką. Tu chyba bardziej chodzi o przestrzeganie systemu wartości, a nie o udział postaci Jezusa, Mojżesza itp.

Choć możliwe, że Ty też tak myślisz. Niemniej niektórzy na tym forum chyba czasem takie błędne podejście miewają (dało mi się np. we znaki w temacie "I nikt nic nie pisze", gdzie mam wrażenie, że inni chcą ciągle tylko o Bogu pisać, tak jakby nie było innych tematów; a skoro Bóg powinien być zawsze w naszym życiu, to chyba nie powinniśmy tylko o nim mówić, ale traktować go jak coś tak naturalnego jak my, nasi rodzice itp., o czym wszak na okrągło nie trąbimy, ale swym życiem jednak pokazujemy kim jesteśmy, z jakiej rodziny pochodzimy).

tmg

Rybka

Tmg, cytat dokładnie odnosi się do tego zjawiska. Dzięki!