www.dapoznan.fora.pl

Gość

Wierzę bo Bóg jest PRAWDĄ, he he he Smile

Pozdro dla was Smile

)))))))))))))))

gosc · Gość

Jestem pod wrażeniem wypowiedzi Pszczółki. Dopiero teraz ją odczytałam, chociaz jest z marca i chciałam pochwalić post ale nie wiem jak to zrobić. (???)
Mysle, ze wlasnie to jest w wierze piekne ze laczy nas z Bogiem milosc.
Ze wierzymy nie dlatego ze boimy sie Go, albo cchemy uchronic sie przed jakimis np przeciwnosciami losu, ale dlatego ze jestesmy wdzieczni za ta milosc.

Ala:) · Gość

Żeby pochwalić post musisz być zalogowana...Jeśli jeszcze nie jesteś użytkownikiem naszego forum, to załóż sobie konto (bardzo prosta sprawa Smile

), a jeśli jesteś to po prostu się zaloguj Smile

terezita

Nie wiem dlaczego tak się dzieje, ale każdego dnia przekonuję się, że nie wystarczy jednorazowy wybór. Raz wybrawszy trzeba liczyć się z tym, że każdego dnia będzie trzeba wybierać i stawać w obronie swojego wyboru. Zastanawiam się czy to ja wybrałam Boga czy to raczej On wybrał mnie....

bbb

Całkowicie zgadzam się z terezitą. Wydaje mi się, że Bóg w każdym momencie naszego życia daje nam możliwość wyboru zmiany obranej drogi, abyśmy kiedyś na sptkaniu z Nim lub ze sobą samym nie mogli powiedzieć, że w pewnym momencie zostaliśmy zniewoleni, że raz dokonany wybór zaważył na naszym całym życiu. Mamy być całkowicie, dogłębnie i absolutnie przekonani co do własnego wyboru - on ma być mój, a nie kolegi z ławki, rodziny czy znajomych. I to ja mam być pewna, że chcę obecności Boga w moim życiu każdego dnia, a nie tylko od święta czy w potrzebie.

terezita

Ja codziennie zadaję sobie pytanie: "Panie czy ja chcę iść za Tobą?" Nie ma to charakteru zwątpienia czy coś w tym stylu. Zwyczajnie chcę być pewna, że jest to mój dobrowolny wybór. Chcę by moja wiara była świadoma, nie mam zamiaru na oślep iść za Nim, nie chcę mieć klapek na oczach, bo Jemu nie o to chodzi. Gdyby chciał, żeby ludzie za Nim bezmyślnie szli nie dałby nam wolności. I ta wolność mnie najbardziej fascynuje. Nigdzie indziej nie znalazłam tak mądrze przemyślniej wolności. Wszystko inne do tej pory było pozorem wolności i w rzeczywistości pod hasłem wolności kryło się zniewolenie etc. Smile

Rybka

Tak myślę Terezita, że być może potrzebujesz codziennie pytać się o wybór wiary w Boga, aby zakorzenić się w niej.

terezita

ewysz

Nie muszę w nic wierzyć.. Bo to wszystko JEST. Jest Bóg, jest przeznaczenie, jest sens. Trudno pisać o takich rzeczach. Każdy powinien tego doświadczyć!! Wiem, że to trudne, gdy wokół tyle znaków zapytania.. Dla Ciebie też na pewno jest jakaś droga, chociaż może myślisz, że nikt już o Tobie nie pamięta. a zmieniając temat Właśnie do okna przyleciała piękna ćma - szok.. teraz akurat jak to pisze, a mam jakiś dziwnie 'natchniony' wieczór.. Znaki są wszędzie.. W kichnięciu i pasikoniku. Dobrej nocy!

paczka_dropsow

A ja to się w ogóle zastanawiam czym jest wiara... Bo jeśli jest jakąś pewnością, poczuciem bezpieczeństwa to nie wierzę. Smile

Ale jeśli wiara może być pytaniem, szukaniem, tęsknota, to wierzę jak szalona Very Happy

.

I właśnie wiara jest dla mnie nie tyle znalezieniem odpowiedzi, czy porzuceniem szukania odpowiedzi, nie tylko na temat jakiś teologicznych dywagacji, ale tez tych pytań egzystencjalnych, ale jest czymś w rodzaju nadziei... Nadziei na poznanie prawdy o Bogu. I to nie takie poznanie, tutaj na ziemi, jak poznaję kotka czy pieska... ale poznanie, które mnie przepełni. Smile

A teraz cóż.. pozostaje kontemplować Objawioną Tajemnicę, Zakryta Obecność i trwać w nadziei. I w tym mnie jakoś prowadzi fragm. Ps 25, 5 Smile

Jeśli zbyt nafilozofowałam to... biję się w piersi. Smile

Rybka

W życiu zdarza się, że wierząc stajemy czasem przed koniecznością wyboru, czy mamy się powierzyć Bogu i zaufać mu co do Jego woli czy przestać wierzyć w to co On na nas zsyła.

Nie można się przywiązywać do darów, jakie otrzymujemy nawet do Komunii Św. czy do zdrowia, do bliskich. Bo wiarą jest nie - pokładanie nadziei w znakach Jego obecności, ale w Nim samym. A On czasami jest jakby nieobecny. Kiedy jest nieobecny? Gdy formuje nas jak stal w ogniu, kiedy dopuszcza do nas pokusy i sprawdza, czy naprawdę to Jego kochamy najbardziej.

"Bądź wola Twoja" - myślę, że w moim życiu Jego wolą było i to, że świetnie się uczyłam, osiągałam sukcesy w szkole jak i to, że sobie nie radzę. Jego wolą było, żeby ktoś odszedł z tego świata jak i to, by ktoś się urodził, żeby ktoś nowy doszedł do rodziny, jak i to, by najbliżsi przestawali pełnić w życiu kluczową rolę. Wolą było to, by ktoś się śmiał z tego co robię, krytykował, chwalił. Czasami się cieszę, że nie jestem tak mądra i dobra jak inni. Ale często jest mi ciężko to zaakceptować, bo uczy się nas, by być najlepszym, wygrywać, rywalizować i porażki w świecie materialnym są uważane za coś złego. Cieszę się, że tyle się udało dokończyć spraw, że wyszłam z trudnych sytuacji, raz z pochyloną głową, innym razem bez szwanku. Grzechy, a raczej powstawanie z nich, też uczą miłości do Boga i wiary.

Św. Augustyn:

Katarynka

"Wierzyć nie musi się ze względu na tradycję,
nie z obawy przed śmiercią,
nie na wszelki wypadek,
nie dlatego, że ktoś tak nakazał, albo że się czegoś boimy.
Również nie ze względu na humanistyczne zasady,
nie po to, aby być zbawionym i nie z oryginalności.
Wierzyć musi się z tego prostego powodu,
że Bóg istnieje."
/Abram Terc Siniawski/

ewysz

No więc właśnie.

paczka_dropsow

Jeszcze zależy w co, czy raczej w Kogo wierzyć. Bo często tzw. ateiści słusznie buntuję się przeciw takiemu a nie innemu obrazowi Boga. Jeśli koś mówi mi, że nie wierzy w Boga, który mógłby zabijać niewinnych, który mógłby chcieć śmierci niewinnych, to słusznie nie wierzy. Smile

Bo Bóg jest inny. I często z ateisty w minutę robi się apologeta, obrońca Boga, ku zaskoczeniu ateisty-apologety, oczywiście:D

Nie wystarczy wiec, że Bóg istnieje. Chociaż wierszyk ładny i składny Very Happy

). Ale jako ludzie zmuszeni jesteśmy sobie określać Boga jakoś konkretniej, jakimiś innymi Imionami niż Istnienie. No chyba, ze ktoś jest mega mistykiem, wtedy ponoć doświadcza poza pojęciowego poznania Boga. Dotknięcia Jego istoty. Ale wtedy nie ma miejsca na wiarę, bo jest poznanie. I to poznanie face to face z Obliczem.

Katarynka