www.dapoznan.fora.pl

jaboja

Hmm... ten pierwszy cytat nasuwa mi na myśl coś takiego, że niektórzy nie do końca są pogodzeni z tym, kim przyszło im być. Bo cóż zrobić? Człowiek, chcąc być miły, pomoże, to wyjdzie, że niepełnosprawny poczuje się gorszy (więc niby źle), ale znów nie pomoże, to nie wiadomo, czy się nie wyjdzie na bezdusznego, który nie pomaga tym którzy potrzebują pomocy. Ale z dwojga złego wydaje mi się, że pomoc słuszniejsza. Tym bardziej, że przyjęło się w naszej kulturze, że np. ustępujemy miejsca starszym, więc czemu by tego i na pomaganie osobom na wózku nie przenieść. Tak więc myślę, że jeśli przez to czują się gorsi, to raczej należy coś poczynić, aby przyjęli to kim są i pomoc innych jako coś dobrego, a nie upokorzenie. Zresztą w ogóle uważam, że oprócz chrześcijańskiej postawy dawania/pomagania równie ważne jest by umieć przyjąć to co inni dają nam, dać im szansę zrobić dla nas dobry uczynek (jeśli jest szczery).

Mam też wrażenie, że czasem niepełnosprawni myślą, że więcej im wolno, przez to, że są kalecy. Np. taki obrazek: niepełnosprawny zasuwa elektrycznym wózkiem inwalidzkim po drodze, choć teoretycznie zgodnie z przepisami wózek jest pieszym, a nie samochodem i powinien tak jak inni poruszać się po chodniku.

I jest tu jakiś problem. Bo też czasem okazuje się, że gdzieś nim się nie da dojechać, coś jest nieprzystosowane. Niepełnosprawni mają trochę poczucie, że ktoś nie bierze ich praw pod uwagę, ale z drugiej strony jakby chcieć wszystko dostosować do wózków, wszędzie pisać komunikaty Braillem, wszystko budować tak aby osoby z wszelakimi wadami nie miały problemów to dochodzimy do jakiegoś absurdu, gdzie sprawnym odbierze się coś ze względu na niepełnosprawnych.

Mnie jako informatyka np. denerwują trochę zalecenia, by strony WWW były czytelne dla syntezatorów mowy, podczas gdy tak na prawdę wiodące syntezatory kosztują, więc nie mogę przetestować jak co działa, a technologia nie daje w tym względzie aż takich możliwości jak bym chciał. No i oczywiście, to że moim zdaniem jednak strona jest czymś graficznym, jak gazeta, ma jakiś układ, który ma sens wyrażony w alfabecie Braille'a, tak samo jak miałby sens gdyby go zapisać po hebrajsku, ale jest już czymś innym gdy go przeniesiemy z medium pisma do medium mowy.

deborah

Rybka

Ja dodam, że umożliwienie normalnego funkcjonowania niepełnosprawnym, pomogłoby wszystkim. Stali by się bardziej samodzielni (na tyle ile się da), co byłoby również korzystne dla tych, którzy z jakichś względów nie mogą lub nie chcą im pomóc.

Ale, mam podobne zdanie do Deborah. Mam niepełnosprawną koleżankę i czuję, że zapraszając ją z daleka do mnie do Poznania, dałam jej szansę wyrwania się z małego mieszkania w mieście (każde mieszkanie jest małe dla osoby, która nie może swobodnie sobie pochodzić po dworze). Niestety wiem o tym i zmartwiło mnie to, że nikt jej nie pomógł przy wysiadaniu z pociągu. Niestety w jej przypadku okazywanie pomocy przez obce osoby nie jest takie oczywiste... bo prawie nie widać, że ma jakąś niepełnosprawność. Myślę, że powinna sama zwracać się o pomoc, inaczej zostanie ze swoim obciążeniem sama.

Rybka

Znalazłam kolejną stronę int. kobiety, której sytuacja porusza: [link widoczny dla zalogowanych]