www.dapoznan.fora.pl

bbb

Masz rację nie ma dla mnie różnicy (w omawianym aspekcie) między osobą wierzącą i niewierzącą, gdyż Bóg powiedział, że mamy się wzajemnie miłować. Nie wspomniał tam jakoś, że niewierzący są z tego wykluczeni.

tmg

bbb

Skoro jest tak jak piszesz to jaki sens ma praca misjonarzy, psychologów czy księży pracujących z trudną młodzieżą, narkomanami, alkoholikami, recydywistami itp.? Nie powinni tego robić, bo przesiąną złem jak ich podopieczni.

tmg

Najprosciej sprawdzic, czy dane twierdzenie jest prawdziwe podstawiajac wartosci skrajne. "Proponuje" zawrzec przyjazn z satanista i wtedy bedziemy znali rezultaty takiej "przyjazni".

jaboja

Może się nawróci, może dojdzie do ustalenia pewnego status quo, gdzie się o pewnych sprawach nie mówi, może samemu się zejdzie na złą drogę...

bbb

A skąd pewność, że taka przyjaźń nie jest możliwa? Nazwałabym ja trudną, ale nie skazaną na fiasko. Dlaczego w domyśle swej wypowiedzi zakładasz, że taka przyjaźń może się skończyć tylko w jeden sposób - przejściem na złą stronę? A co gdyby to satanista zmienił poglądy?

tmg

jaboja

Przypuszczam, że jeśli i Ty i on bylibyście przywiązani do swoich poglądów, to by się one po obu stronach nieco zliberalizowały, ale ostatecznie skończyło by się właśnie na nierozmawianiu na tematy słuszności bądź nie sposobu w jaki wierzy któraś ze stron.

No chyba, że wiara którejś ze stron nie byłaby taka silna jak się wydaje.

Rybka

Praca misjonarzy i innych wymienionych przez Bbb to praca a nie przyjaźń. Można pracować z satanistami w jednej firmie i odizolować się od tego do kogo zwracają swoje myśli by im dobrze szło w życiu. Oni nie wołają do Boga. Wzywają imienia Szatana.

Kto słuchał nagrania, które puszczał we Włoszech diakon Sławek, ten wie jak pan Dokowicz powoli zaprzyjaźniał się z ludźmi zajmującymi się tworzeniem techno i do czego doszło? Że jeden z nich namawiał go do aborcji dziecka, odprawiał jakieś czarne rytuały na dziecku kiedy się urodziło, że ludzie niby z nim zaprzyjaźnieni dawali mu jakieś obrazki z ukrytymi w ramce innymi obrazkami demonów a wszystko w ramach przyjaźni. Ta znajomość wcale nie służyła dobru.

A więc pod pojęciem przyjaźń nie kryją się tylko pozytywy, dobre myśli i wszystko co jest piękne radosne i czyste. Przyjaźń może być niszcząca, brudna i takiej żaden katolik z racji łączności z Jezusem Eucharystycznym nie powinien pragnąć. Ludzie są różni, a naiwni dalej myślą, że każdego można ściągnąć własnymi siłami na dobrą drogę - w ramach tolerancji, wolności i przyjaźni z każdym kto się nawinie.

baartek

zgadzam się z Rudzinką, sucho na tym forum, zachęcam forumowiczów do podobnej aktywności w rzeczywistym obcowaniu z drugim człowiekiem( szpitale, domy dziecka itp.) a co się tyczy przyjaźni to co Pan Jezus robił?? jadał z grzesznikami, nie przyszedł powołać sprawiedliwych ale grzeszników, mył nogi apostołom, mówił żeby kochać( a to chyba więcej znaczy niż przyjaźnić) swoich nieprzyjaciół. Co robili apostołowie? to samo. co robili święci? to samo. szufladkowanie ludzi to masakra. prawdziwa przyjaźń, prawdziwa miłość nie polega na wyznaczaniu granic, jest po prostu przyjaźnią i miłością której się doświadcza na codzień, bez względu na przekonania religijne.
w wypowiedziach osób które są przeciwko przyjaźni z ludźmi niechrześcijanami, te osoby muszą wiedzieć, że przyjaźń(miłość) to przede wszystkim dawanie siebie a nie lęk przed tym że druga osoba sprowadzi mnie na dno, jak trzymasz się Chrystusa to nie ma takiej opcji, gorzej jak się nie trzymasz to wtedy wychodzą różne nieciekawe motywy.
Przyjaźń to nie wyrzeczenie się swoich przekonań i wartości dla drugiej osoby, ale akceptacja z obydwu stron, no ale jak coś nie trybi i druga osoba nie akceptuje przekonań tej pierwszej a nawet próbuje wymóc zmiane tych przekonań, to czy to jest przyjaźń??

co do wypowiedzi Rybki

Rybka

ewysz

Baartku, powaliłeś mnie!!!11 Smile

Cieszę się, że wreszcie coś się ruszyło Smile

Rybka

Nie sądzę żeby można było wielu ludzi nazwać przyjaciółmi, bo to nie hurtownia tylko głęboka relacja, więc nie uważam, żeby nawet ten kto z powołania wykonuje pracę misjonarza, nauczyciela itd. miał się nagle ze wszystkimi przyjaźnić. Znajomość, koleżeństwo tak, ale dzielenie się naintymniejszymi rzeczami - to wg mnie jest zarezerwowane dla garstki. Przyjaźń wymaga od obu stron zaangażowania, a kiedy taka osoba o której mówimy pracuje dla innych to często oni nie mają siły słuchać, że jest mu ciężko, że nie daje sobie z nimi rady, że ma dosyć. Nie powiesz dziecku w sierocińcu, że masz beznadziejny dzień, bo ono daje ci w kość, a alkoholikowi, ze mógłby w końcu wyjść z nałogu, żeby było mniej pracy przy tym jak nabrudzi i nawyzywa cie.
Przyjaciele to elita z naszych relacji.

Rybka